welkom lieve mama, papa.
welkom lieve iedereen.
leuk dat je hier bent en even mee leest.
deze blog is er - eerlijk gezegd - in eerste plaats voor mezelf.
omdat er zoveel door mijn hoofd gaat, en ik de nood voel om het allemaal neer te schrijven, zodat ik zelf nog aan mijn hersenspinsels uit geraak.
dit helpt me om mijn onzekerheden te trotseren, om mijn plek in deze wereld te vinden, om de zoektocht naar mezelf verder te zetten.
want tot nu toe voelde mijn leven zo.
als één grote zoektocht.
wanhopig trachtte ik het antwoord op de grote vraag ‘wie ben ik?’ te vinden.
in de jaren na de geboorte van mijn zoontje – overigens het allerliefste patatje, mijn parel, mijn hart – raakte ik mezelf nog meer kwijt.
een postnatale depressie kwam om de hoek piepen.
een draaikolk van negatieve gedachten dreigde me op te slorpen.
ondertussen heb ik veel over mezelf geleerd.
dat ik (hoog)gevoelig ben en mag zijn.
dat ik mag doen wat ik graag doe.
dat ik mag zijn wie ik ben.
dat ik voor mezelf mag zorgen.
meer en meer kwam ook het besef dat we maar één leven hebben,
en er het mooiste leven van moeten proberen maken dat we kunnen.
met elkaar, voor elkaar.
en zo, vallen de puzzelstukjes nu meer en meer op hun plaats.
met studio zacht heb ik het gevoel dat ik iets positief kan betekenen.
dat ik kan zorgen voor anderen op de manier dat ik kan.
dus, deze blog is er voor mezelf.
maar uiteraard ook voor jou.
wat mijn hart hoopt is dat je hier, en bij jezelf, zachtheid vindt, toelaat, voelt en doorgeeft.
liefs
Laura